Een onverwacht aanzoek

Eigenlijk had ik het al weken in mijn hoofd zitten dan ik haar ten huwelijk wilde vragen. Dat kan ook niet anders, omdat ze het boeket ving bij een eerdere bruiloft (maar dat wordt in een ander verhaaltje beschreven). En aangezien we die tradities in ere moeten houden, was het voor mij duidelijk dat het moest gebeuren. Het ontbrak alleen nog aan een geschikt moment om dat voor elkaar te krijgen. Het feest ter ere van ons nieuwe huis bood uitkomst…

Het vangen van dat boeket was natuurlijk niet de enige reden waarom ik haar wilde trouwen. Ik wilde, met het oog op de ziekte, er ook zeker van zijn dat ik de zegen kreeg van schoonpa en dat hij zou weten dat zijn meisje in goede handen zou zijn. Het speelde dus al veel langer in mijn hoofd, waardoor ik ook best veel tijd had om een leuk plan te bedenken. Er schoten allerlei ideeën door me heen, maar het was eigenlijk allemaal niet goed genoeg. Het originele plan was eigenlijk om stewardessen in te schakelen tijdens onze vlucht op vakantie, maar zo’n vakantie-aanzoek was al door wat anderen om ons heen gedaan.

Het balletje ging pas echt rollen toen we een datum vonden om de aankoop van ons huis te vieren. Het zou een klein feestje worden in de tuin, met een select gezelschap, om te vieren dat we nu echt officieel samenwoonden. Een bijkomend feestdetail was dat Priscilla haar diploma had gehaald en ze dus klaar was voor een nieuw leven, met mij en met een nieuwe baan. Ik wist op dat moment nog niet zeker of ik het zou gaan vragen, maar het zou wel een geschikt moment zijn om het te kunnen doen en dus bedacht ik dat we het een thema zouden moeten geven: een nieuw begin.

Op zoek naar dé ring

We hadden toen nog enkele weken en dat was tijd genoeg om het plan wat verder uit te werken. Een van de belangrijkste onderdelen van het verhaal was natuurlijk de ring. Ze vertelde me ooit welke ring ze mooi vond en dat heb ik toen opgeschreven en onthouden. Het enige nadeel was dat die winkel midden in het centrum van Eindhoven zat en ik daar wel heen moest, omdat online bestellen geen optie was. Ik wist haar ringmaat natuurlijk niet. Ik had wel al stiekem een andere ring uit haar verzameling gehaald, zodat ik vergelijkingsmateriaal had.

Op een vrijdag verzon ik dat ik toch nog even de stad in moest om te kijken voor een opblaasflamingo voor haar, zodat ze niets zou vermoeden. Ik stuurde zelfs een foto van een leeg schap omdat ze waren uitverkocht. Daarna liep ik snel door naar de winkel om die ring te halen. De dame in de winkel stond wat gek te kijken toen ik haar ring gaf om de maat te bepalen. Ik wist toen niet dat daar bepaalde stokken voor zijn, dus ik ging gewoon met haar mee toen zij die ring om haar eigen vinger deed om uit te vogelen wat de juiste maat was. We kwamen er redelijk snel uit en toen moest ik dus op vrijdagavond, een druk moment, die winkel uit, zonder dat iemand me zou zien. En normaal kom je echt altijd bekenden tegen, nu gelukkig niet.

Vragen om de hand

Zoals het hoort, wilde ik daarna ook wel toestemming van haar pa om met haar te mogen trouwen. Ook daar verzon ik een list op, zodat ze niks door zou hebben. We hadden ooit afgesproken om op dinsdagavonden bij hen te gaan eten. Dus ’s ochtends vroeg ik of het leuk was om daar weer eens te gaan eten, zodat ik zeker wist dat ze thuis waren. Na het eten, verzon ik dat ik nog een boodschap moest doen terwijl Priscilla met Fabio naar huis reed, omdat hij naar bed moest.

De schoonouders stonden dus vreemd te kijken toen ik vlak daarna weer binnenstapte. “Ik wil jullie nog wat vragen”, zei ik. “Ik heb namelijk laatst deze ring gekocht voor jullie dochter, omdat ik graag met haar wil trouwen. Daar wil ik natuurlijk wel toestemming voor en daarom kom ik nu vragen of dat inderdaad mag van jullie.” Dat ze me beiden, in tranen, omhelsden, was natuurlijk best een prima teken. Ik zei toen wel nog dat ik niet zeker wist hoe ik het zou gaan doen, maar dat er een grote kans was dat het die vrijdag tijdens ons housewarmingsfeest zou zijn. Ik reed weer naar huis en verstopte de ring weer in mijn auto.

Een speech voorbereiden

Zonder het zeker te weten, werd het wel steeds duidelijker dat de housewarming het moment van het aanzoek zou worden. Maar ja, hoe dan? Het zou natuurlijk ideaal zijn als we een soort van moment zouden hebben, waarop ik op mijn knieën zou kunnen en wat is een beter moment dan een speech? Op donderdagochtend stond ik in de douche, terwijl Priscilla zichzelf aan het aankleden was. Ik vroeg haar of het niet leuk was om een speech te houden, als bedankje voor iedereen die had geholpen met het verhuizen. “Ja, daar zat ik zelf ook al aan te denken”, zei ze. Ik dacht: “YESSSSSSSSSS.” Maar ik zei: “Ow ja, leuk. Had je al wat in gedachten?” We spraken er kort over, zodat het niet zou lijken of ik er vol op zou inzetten. Vanaf toen was het echt duidelijk dat het zou moeten gebeuren. Op 07-07-17 zou ik echt op mijn knieën gaan en haar ten huwelijk vragen.

Improviseren op het grote moment

Op het feestje zelf zei ik dat ik de auto nog even weg moest zetten, zodat mensen hun fiets zouden kunnen parkeren op de oprit. Goed idee, toch? Vooral ook omdat ik toen de ring in mijn zak kon doen. Mijn idee was om tijdens de speech aan te haken op haar bedankjes, zodat ik het in de juiste banen kon leiden. Dat was het plan en ik had dus eigenlijk niets voorbereid om zelf wat te zeggen. En toen gebeurde dit: