Auteur: Michiel

We wilden het eigenlijk tegen niemand zeggen, maar konden het uiteindelijk toch niet laten om wat mooie foto’s online te knallen. En zo hadden we opeens honderden likes op social media en heel veel reacties op het zetten van een officiële handtekening op een officieel huwelijksdocument. Want ja, we zijn eigenlijk al op 5 december met elkaar getrouwd.

Voor ons was de 5e eigenlijk maar iets wat erbij zat, maar waar we niet te veel aandacht aan wilden schenken. Voor ons telt de 16e namelijk als DE grote dag. Dat maakten we ook niet zo subtiel duidelijk aan de trouwambtenaar die ons zou gaan trouwen. Nadat je op het gemeentehuis hebt aangegeven dat je wilt graan trouwen, neemt er een trouwambtenaar contact met je op om wat details te horen, zodat hij of zij een mooi verhaal kan vertellen. “Stiekem trouwen op het gemeentehuis met Sinterklaas” verder lezen

“Het is helemaal geen Plan B, dit is gewoon een toplocatie”, zei één van de ceremoniemeesters op de weg terug van het bezichtigen van de trouwlocatie. Het was afgelopen zondag een soort van open dag van trouwlocaties door heel Nederland. Ook onze locatie was in vol ornaat te bewonderen en wij maakten van die kans natuurlijk gebruik om te testen of ons voorgevoel nog steeds klopte. We namen onze ceremoniemeesters mee om te kijken wat onze locatie nog nodig zou hebben. Het antwoord op die vraag: vrijwel niets.

Als je een bruiloft moet regelen binnen een maand, doe je heel veel concessies en probeer je het beste te maken van de mogelijkheden. De kans bestaat dat je daardoor niet helemaal krijgt wat je vooraf in gedachten had en dat je het moet doen met een soort slap aftreksel. Een light-versie van je droom. Het zou bijvoorbeeld kunnen dat heel veel gewenste gasten niet aanwezig kunnen zijn. Of dat je de keuze hebt uit een aantal trouwlocaties vol beperkingen, omdat de populaire locaties al maanden/jaren vooraf zijn geboekt. “Hoe je van Plan B een Plan A+*! maakt” verder lezen

Soms heb je van die bruiloften waar je alleen maar van kunt dromen en zo heb je die 2 in 1 maand. In het begin van dit jaar mochten we namelijk de bruiloften van Frank & Bo en Tim & Sanne bijwonen. Twee bruiloften, twee keer in het buitenland en twee keer een goed voorbeeld van hoe wij het graag wel en niet willen doen. We combineren gewoon het beste van deze twee bruiloften tot onze eigen perfecte bruiloft.

Het is natuurlijk enorm bijzonder dat je vrienden een bruiloft organiseren in het buitenland en dat je daarbij aanwezig mag zijn. Frank en Bo trouwden begin mei in een mooi dorpje in Spanje, terwijl Tim en Sanne elkaar het ja-woord gaven in een mooi dorpje in Italië. Beide bruiloften waren schitterend, maar zijn eigenlijk niet te vergelijken met elkaar. “Onze geleerde lessen bij eerdere buitenlandse bruiloften” verder lezen

Toen ik op mijn 18e ging studeren in Utrecht, besloot ik om niet meer terug te willen keren in het dorp waar ik vanaf mijn 4e/5e levensjaar had gewoond. Dat heb ik ook tegen iedereen gezegd die het maar wilde horen. Ik wilde de wijde wereld in, nieuwe mensen leren kennen, mezelf ontwikkelen en het leven ontdekken. En nu, 17 jaar later, heb ik er een huis gekocht en ben ik begonnen aan een nieuw leven hier. Hoe dat kan? Alles voor de liefde, zullen we maar zeggen…

In mijn jeugdige jaren heb ik me prima vermaakt in dit dorp hoor, laat dat duidelijk zijn. We woonden aan het Sint Jozefplein en dat betekende dat ik eigenlijk bijna altijd buiten was om te voetballen en basketballen. De basisschool lag aan de andere kant van het plein en ook was de middelbare school binnen een paar minuten te bereiken. Braakhuizen Zuid was dan misschien een iets volksere buurt dan andere delen van Geldrop, maar ik heb dat nooit als vervelend ervaren. “Een plek voor oude en nieuwe liefde” verder lezen

“Hier zegt ze zeker géén nee tegen”, waren de woorden van schoonpa toen ik volledig aangekleed voor hem stond afgelopen zaterdag. Hoewel hij al weken in het ziekenhuis ligt, mocht hij afgelopen weekend eventjes naar huis en die kans grepen we meteen met beide handen aan om een trouwpak uit te zoeken. Want ja, ook voor mannen is het uitzoeken van het pak best een belangrijk moment. Vooral in deze moeilijke situatie.

In eerste instantie wilde ik eigenlijk gewoon in mijn eentje een pak kopen. Winkel in, pak passen en doei. Zo moeilijk kan het niet zijn, dacht ik. Voor mijn aanstaande vrouw was dat natuurlijk wel anders. Zij maakte er een hele gebeurtenis van, zoals ik al schreef in een eerdere blog over haar droomjurk. Dat was een avond met alle toeters en bellen om er zeker van te zijn dat ze de juiste keuze zou maken. Ze kreeg advies van twee vriendinnen, haar schoonzus, haar schoonmoeder en natuurlijk haar eigen moeder. En met zoveel verzamelde wijsheid moest het natuurlijk wel iets moois worden. “Trouwkleding voor de hele familie” verder lezen

In films wordt er altijd enorm moeilijk gedaan over het vangen van het boeket van de bruid. Een groep wilde, overenthousiaste en hebberige vrouwen willen dat boeket, zodat zij ook hún prinsessendag kunnen krijgen. Het moment dat het boeketje door de lucht vliegt, terwijl grijpgrage handen ongeduldig wachten, wordt altijd met slow motion afgespeeld. Bij ons was er geen sprake van slowmotion met een te ijverige Priscilla…

Het was de bruiloft van Tim en Sanne in het mooie Italië waar wij het boeket vingen. Het was eigenlijk de laatste mogelijkheid voor Priscilla, want tijdens de bruiloft van Frank en Bo was het haar namelijk niet gelukt om de gelukkige te worden. Bij Frank en Bo stond de dansvloer ook vol met vrouwen die het tijd vonden dat ze door hun mannen gevraagd zouden worden. Het boeket vloog daar door de lucht, kwam tegen de hand van Priscilla, maar ze kon het niet grijpen. Voor ze het wist, ging een ander er met de buit vandoor en bleef Priscilla teleurgesteld achter. Zonder boeket, zonder aanzoek, zonder hoop.  “Een boeket vangen is helemaal niet zo moeilijk hoor…” verder lezen

Kennen jullie het verhaal eigenlijk al van onze eerste ontmoetingen met beide families? Vaak is zo’n eerste keer wat onwennig, wil je jezelf goed presenteren en hoop je dat je in de smaak valt. Mijn gezicht lag in de kreukels toen ik haar familie zaterdags ontmoette en zij zat in een ander land toen ze zondags naar onze familie kwam. En toch kwam het allemaal goed…

We besloten dat het tijd werd om elkaar voor te stellen aan de beide families. We hadden het al een paar maanden leuk met elkaar en het was tijd voor de volgende stap, vonden we. Haar ouders vierden dat weekend een groot feest en Priscilla vroeg me of ik ook wilde komen, want dan had ik maar meteen iedereen van de familie gezien. Dat is natuurlijk best praktisch: op 1 avond iedereen leren kennen en ook nog eens de namen zien te onthouden. Ik was er alleen niet op voorbereid dat het zo enorm veel verschillende mensen waren, zodat ik maanden naderhand nog steeds moest vragen wie bij wie hoorde. “De weg kwijt bij die eerste ontmoeting” verder lezen

Eigenlijk had ik het al weken in mijn hoofd zitten dan ik haar ten huwelijk wilde vragen. Dat kan ook niet anders, omdat ze het boeket ving bij een eerdere bruiloft (maar dat wordt in een ander verhaaltje beschreven). En aangezien we die tradities in ere moeten houden, was het voor mij duidelijk dat het moest gebeuren. Het ontbrak alleen nog aan een geschikt moment om dat voor elkaar te krijgen. Het feest ter ere van ons nieuwe huis bood uitkomst…

Het vangen van dat boeket was natuurlijk niet de enige reden waarom ik haar wilde trouwen. Ik wilde, met het oog op de ziekte, er ook zeker van zijn dat ik de zegen kreeg van schoonpa en dat hij zou weten dat zijn meisje in goede handen zou zijn. Het speelde dus al veel langer in mijn hoofd, waardoor ik ook best veel tijd had om een leuk plan te bedenken. Er schoten allerlei ideeën door me heen, maar het was eigenlijk allemaal niet goed genoeg. Het originele plan was eigenlijk om stewardessen in te schakelen tijdens onze vlucht op vakantie, maar zo’n vakantie-aanzoek was al door wat anderen om ons heen gedaan. “Een onverwacht aanzoek” verder lezen

Sommige stellen hebben een jaar de tijd om een bruiloft te plannen, wij doen dat gewoon in anderhalve maand. Of ja, gewoon? Er komt heus heel wat bij kijken als je op nul moet beginnen.

De lijst met zaken die we moeten regelen puilt namelijk uit, we zijn afhankelijk van de beschikbaarheid van anderen op korte termijn en we moeten snel knopen doorhakken over wat we wel en niet willen. En eigenlijk is dat laatste ook een zege. In mijn geval dan… “Een strakke planning” verder lezen

Op de dag dat ze haar trouwjurk mocht uitzoeken, kreeg ze te horen dat de laatste fase van het leven van haar vader in gaat en dat de bruiloft moet worden vervroegd. De ziekte zet agressief door in het slopen van het lichaam en de dokter heeft het niet meer onder controle. Dat nieuws kreeg mijn aanstaande vrouw vorige week te horen. Hoewel ze eigenlijk al weken uitkeek naar deze speciale avond, werd dat gevoel ruw verstoord door het nieuws uit het ziekenhuis eerder die dag. De droomjurk is er inmiddels, nu nog een geschikt moment organiseren om die droom uit te laten komen.

Haar vader heeft een aantal jaren geleden de diagnose kanker gekregen en heeft sindsdien enorm hard gevochten om te kunnen blijven leven. Om er zeker van te zijn dat hij weet dat zijn dochter in goede handen is, ook nadat hij zou komen te overlijden, heb ik om de hand van zijn dochter gevraagd. Dat was een bijzonder moment, omdat hij het totaal niet verwachtte, maar ik vond het wel belangrijk om zijn zegen te hebben. Voor Priscilla is haar vader dé man in haar leven en ook al kan ik zijn plaats niet innemen, ik wil wel mijn best doen om die rol op me te nemen als hij het niet meer kan. “De zoektocht naar een droomjurk” verder lezen